Eleştiri
Love & Friendship
| C |
Jane Austen’ın yarattığı dünyayla ezelden beri problemlerim olduğu ya da Kate Beckinsale’ın oyunculuk yeteneklerini sorguladığım ve aksanında Colin Farrell’ın “İrlandalı” dönemini hatırlatan bir sahteliğin kokusunu aldığımdandır bilemiyorum, Love & Friendship daha izlemeden sırtımdaki tüylere serenat yaptırdı. Metacritic ve türlü eleştirmen yuvasına uğradığınızda bu filmi sitayiş eden yorumlara rastlayabilirsiniz. Ama O.B. (yedi yıllık tampon blog) bu mecralardan biri değil. Yavan espri anlayışını reality şov formülüyle buluşturup, bir de üzerine yemeği skeçler halinde servis eden Love & Friendship, Jane Austen’ın pek de bilinmeyen mini romanı Lady Susan’ı baz alıyor. Egzantrik 18. yüzyıl İngiliz cemiyetinin gitgellerinde boyundan büyük fikirleriyle arz-ı endam eden çevresine uyum sağlamış bir kadın ve etrafında olup biten, klasik Jane Austen romanlarından alışık olduğumuz amaca odaklı, evlilikle alakalı bolca gargara. Entelektüel uyarlamalara kıyasla daha erişilebilir bir dünya yaratmaya çalışan yönetmen/senarist Whit Stillman hem Austen’ın külliyatına yakın, hem de bir o kadar uzak. Belki de bu bitmek bilmeyen kararsızlığı ve gelişen olaylara göre şekil almasıdır beni yoran. Beckinsale sözde filmin tek yıldızı, ama ben gösterişçi oyunculuğunu her anlamda kendini geriye çekmiş bir hikayede fazlasıyla müsrif buldum. Eline aldığı taşlarla yarmaya çalıştığı kafalar çoktan etini bağışlayıp salt iskelete dönüştüğünden de 300 yıllık rötarı Gilmore Girls kadınlarından daha çok konuşan bu insanları iyice alakasız yapıyor. Beğenmedim. Bitti. Sıradaki lütfen!