Yönetmen: Conrad Vernon & Greg Tiernan | Seslendirenler: Seth Rogen, Kristen Wiig, Jonah Hill, Bill Hader, Michael Cera, James Franco, Danny McBride, Craig Robinson, Paul Rudd, Nick Kroll, David Krumholtz, Edward Norton, Salma Hayek, Anders Holm, Scott Underwood, Alistair Abel, Iris Apatow, Sugar Lyn Beard | Senaryo: Kyle Hunter, Ariel Shaffir, Seth Rogen, Evan Goldberg, Jonah Hill | 88 dakika | Animasyon, Komedi

| A- |

Pixar’ın çekmecedeki yıllanmış storyboardlarından birini çıkarıp çektiği Finding Dory ve Disney’in yine tek bir başlığın altına yirmi filmlik fikir yükleyerek yarattığı kaos Zootopia’nın aynı yılda gösterime girdiği düşünülürse 2016’nın animasyonlar açısından epey kurak geçtiğini iddia edebiliriz. Lâkin komedi janrını yeni jenerasyonun Adam Sandler’ı, Ben Stiller’ı, Eddie Murphy’siymiş gibi egemenliği altına alan Seth Rogen ile saz arkadaşları bizi bu sefillikten kurtardı. Sausage Party edepsizliği misyon bellemiş bir espri madeni. Çocuklarla birlikte yetişkinlerin de zevk alarak izleyebileceği animasyon etiketinden uzakta bir yerlerde tamamen ergin bireylere hitap eden bir içeriği var. Paketi açıldıktan sonra saflığını kaybedeceğine inanan, henüz ortadan ikiye bölünmemiş ekmekler ve o ekmeğin arasına sızmak için can atan sosislerle startını veriyor film. Kadın ve erkeğe uygun görülmüş cinsel hayattaki klişe rollerle güzelce dalga geçecek derken dinin etkisi altında kalmış faşist kalabalıklardan bir dürüm, hemcinslerinden hoşlandığını bilen ve salsa sosu yerine beyaz bir ekmeğe tutulan taco, Rogen’ın kafası dumanlı hikayelerini aratmayacak yaşlılar heyeti ile Stephen Hawking bozması sakız devreye giriyor. Film adeta bir mayın tarlası ve her mayının içi çılgınca yaratıcı fikirlerle dolu, sadece alta değil üstüne ve içine de dolgulu mesajlar yüklemiş leziz bir menüye sahip. Sadece toplumun biçtiği görevlere değil, “Neden?” diye sorulduğunda Tanrı’nın işaret edildiği kurallara orta parmak çekerken bir de bakıyorsunuz bu kalorisi düşük budala animasyon felsefesine sıkı sıkıya bağlı bir hayat dersine dönüşüyor. Finali de ömürlük. Ne yaparsan yap, nasıl yaşarsan yaşa, ama önünde sonunda ilkeliz, hayvanî dürtülerimiz inkar edilemez ve ölüme mahkumuz diyecek kadar da umutsuz. Yalnız son dakikaya kadar saklanmış, sinema tarihinin en unutulmaz sahneleri arasına girecek toplu seks sahnesi hazmı zor meselelerin üzerine buz gibi bir soda gibi iyi geliyor. Şimdi film restoranı bilgisayarımda mönüye sürekli bakıp gözlerim Sausage Party’i aramakta. Cesurluğuna aşeriyorum.