Yönetmen: Travis Knight | Seslendirenler: Art Parkinson, Charlize Theron, Matthew McConaughey, Ralph Fiennes, Rooney Mara, George Takei, Cary Hiroyuki-Tagawa, Brenda Vaccaro, Meyrick Murphy, Minae Noji, Alpha Takahashi, Laura Miro, Ken Takemoto | Senaryo: Marc Haimes, Chris Butler, Shannon Tindle  | 102 dakika | Animasyon, Aksiyon

| B+ |

Animasyonlar adına zayıf bir yıl geçirdiğimizin altını sanki çok gerek varmış gibi tekrar çizerek başlayayım söze. Arka arkaya gelen hayal kırıklıklarını Sausage Party ile biraz aştık derken Kubo and the Two Strings de tür sinemasının çorak senesine damla sulama sistemi oldu. Kubo neredeyse nahoş olabilecek bir şey yapıp Amerika bazlı bir stüdyodan Avrupai görünümlü ama geleneksel anlatımı da terk edemeyen kimliğiyle var olmaya çalışıyor. Annesiyle sürdürdüğü sessiz sedasız hayat anî bir ziyaretle sarsıldıktan sonra Kubo’nun ve atalarının hikayesini öğreniyoruz yavaş yavaş. Ama öyle bir düzeneği var ki senaryonun, domino taşı gibi devrile devrile gidiyor finale ve son ana kadar Matruşka’nın içinden çıkacak hazineyi öngöremiyoruz. Tasarım harikası origami / stop-motion potporisi kesinlikle bu janrda daha önce gördüğümüz hiçbir şeye benzemiyor. Belki öykü olarak değil, ama biçim olarak öncü bir animasyon Kubo and the Two Strings. Bakmaya doyamadığımız kuşu, böceği, denizi, toprağı haricinde kukla sanatının bir türevini icra eden yapımın tek ihtiyacı olağanlıktan uzak bir macera, ki burada okuma gözlüklerimizi çıkarıp Miyazaki esintilerine de birkaç kelam etmek istiyor canım, ama duruyorum. Bu kibarlığımın tek sebebi de Kubo’nun arkasındaki teknik sihirbazlık. Ailenin, güzel hatıraların, birliğin önemine parmak basması karşılaşmadığımız konseptler değil. Lakin kağıttan ete kemiğe bürünen her canlısının ve özellikle Rooney Mara tarafından canlandırılan kötücül kızkardeşlerin etkisine kapılmamak imkansız. Life of Pi’dan Seven Samurai gibi klasiklere kadar pek çok esinlenme var belli ki Travis Knight’ın evreninde. Gönül dışarıdan bir gözün, stüdyo matematiklerine ayak diretilebilecek birilerinin senaryoyu elden geçirmesini isterdi tabii de bu haliyle bile Pixar ve Disney’in hayal kırıklıklarını cebinden çıkarıyor.