Yönetmen: Damien Chazelle | Oyuncular: Emma Stone, Ryan Gosling, John Legend, Rosemarie DeWitt, J.K. Simmons, Finn Wittrock, Tom Everett, Meagen Fay, Damon Gumpton, Jason Fuchs, Jessica Rothe, Sonoya Mizuno, Callie Hernandez, Josh Pence, Anna Chazelle | Senaryo: Damien Chazelle | 128 dakika | Müzikal, Komedi, Drama, Romantik

| B+ |

Sonunda esrar perdesi aralandı, Oscar’ın büyük favorisi La La Land’e kavuştuk. Whiplash ile sinemasından müziği asla eksik etmeyeceğinin sinyallerini veren Damien Chazelle, Los Angeles’a büyük hayallerle gelen jenerasyonu kullanarak pofidik bulutlardan hallice bir müzikal koymuş sahneye. Bir tarafta aktris olma hayalleriyle yanıp tutuşan Mia, diğer tarafta da jazz’ın ölümüne tanıklık etmek istemeyen Sebastian var. Bir başka güneşli güne daha uyanmak isteyen şehirde bu iki acemi sanatçı adayının yolları kesişince güzel jelatinlenmiş bir romansa yelken açacağımızı tahmin etmek çok güç değil. Chazelle, vakti zamanında Miles Teller’ın bateri sololarını da planlayan Justin Hurwitz’e teslim etmiş filmin dilsizi dillendiren şarkılarını. Kah City of Stars, kah Audition o pamuklara sarıp sarmalanmış aşkın en enflasyonlu anlarında melodisiyle bile iç gıdıklıyor, kalbe ılık bir rüzgar üflüyor. Sadece Stone’a değil Gosling’e de karakterlerinin bulunduğu konuma ve ruh haline uygun kostümler giydirilmesi, filmin şaha kalktığı final sekansındaki setler kadar hoş olmayan ilişki katarsisleri, Whiplash’i yanında Şekspiryen bırakan yalın diyalogları da var. Ama Hollywood’un altın çağından kalma klasik anlatıma yüz dönüşüyle Ginger Rogers’la Fred Astaire’i aratmayan Emma Stone ve Ryan Gosling ikilisi tüm noksanları kapatıyor. Ve belki de orta yerinde yorgun düşen La La Land’i epilogdaki ekrandan taşan varlıklarıyla ihya ediyorlar. Zaten “Ya böyle olsaydı?” fikri modern romantik komedilerin atanmış can simidi. İlişkideki kaynama noktasını fazla pişen etli payı yakıp yangın alarmını çalıştırarak haber vermesi affedilecek gibi değil yoksa. En dik yokuşları bile tatlı tatlı aşalım, jazz müziği pop ile kutlayalım, dudak ısıran Gosling ve fotoğrafçı mizanseninden kahkaha ekonomisi yapalım, müzikal numaralara valsi de tap dansını da yedirelim diye didinip duran Chazelle’in filmi pamuk şekeri andırıyor. Bakması güzel, tadı tatlı, ama ağızda çabuk eriyip ısındığında ele avuca yapışıp kalacak cinsten. Müziklerinin filmi olduğundan daha iyi gösterdiği gerçeğine sıkı sıkı sarılıp dağınık bırakmalı. Sonuçta bizi salondan mutlu mutlu gönderdi, öyle değil mi?

OSCAR KARNESİ

• En İyi Film
• En İyi Yönetmen
• En İyi Erkek Oyuncu (Ryan Gosling)
• En İyi Kadın Oyuncu (Emma Stone)
• En İyi Özgün Senaryo
• En İyi Kurgu
• En İyi Görüntü Yönetimi
• En İyi Prodüksiyon Tasarımı
• En İyi Kostüm Tasarımı
• En İyi Özgün Müzik
• En İyi Özgün Şarkı (“City of Stars”)
• En İyi Özgün Şarkı (“Audition (The Fools Who Dream)”)
• En İyi Ses Kurgusu
• En İyi Ses Miksajı