BoJack Horseman (4. Sezon)

Yaratıcı: Raphael Bob-Waksberg | Seslendirenler: Will Arnett, Amy Sedaris, Alison Brie, Aaron Paul, Paul F. Tompkins, Aparna Nancherla, Wendie Malick, Lake Bell, Angela Bassett, Kimiko Glenn, Jessica Biel, Andre Braugher, Sharon Horgan, Felicity Huffman, Matthew Broderick, Rami Malek, Natalie Morales, Adam Conover, Keith Olbermann, Kristen Schaal, Patton Oswalt, J.K. Simmons, Diedrich Bader, Ben Schwartz, Kevin Bigley, Raul Esparza, Cedric Yarbrough, Abbi Jacobson, James Adomian, Kelen Coleman, Kristin Chenoweth, Phil LaMarr, Jake Johnson, Jay Pharoah, Keith David, Colman Domingo, Zach Braff, Harvey Fierstein, Paul Giamatti, Hannibal Buress, David Chase, Tim Gunn, Jane Krakowski, David Walton, Marc Jacobs, Lin-Manuel Miranda, Rob Morrow, Kathy Najimy, Vincent D’Onofrio, RuPaul, Gabourey Sidibe, Sasheer Zamata, Patti LuPone, Archie Panjabi, Sir Mix A Lot, Martin Short | 25 dakika | Netflix

TV, filmlerden öte bir şey olmaya evrilirken göbek hoplatmalı komediler de hayatın tam içinden sorunları alıp trajikomik anlarıyla katarsisler yaratma mücadelesinde yoğun duygu sellerine dönüştü. Eğip bükmesi kolay İngilizce’de “dramedy” olarak sınıflandırılan bu yarım saatlik baldan tatlı hikâyecikler, yaratma gücüne sahip kalemlere de geniş bir hareket alanı tanıyor. BoJack Horseman, türler arası dengeyi kurmuş, üstüne üstlük bunu animasyon biçimine uydurmuş dört başı mamur dramedilerin son dönemdeki en güzel örneklerinden. Reel ve sanal evrende bulunduğum her masaya, platforma adını taşıdığım Netflix harikası birkaç gün önce yayınlanan dördüncü sezonuyla acaba birazını sonraya mı bıraksam ikilemi yarattı fakat bir dikişte içtim yine cazibesine dayanamayıp. Buralara gelene kadar çok uzun yollar kat eden BoJack’deki her karakter farklı bir mutlu olma kabiliyeti eksikliğine tabi. Yalnız bu sefer sorunların temeline ebeveyn ve eş olabilme başlıkları yerleştirilmiş. Hepsi de aile portresinin farklı bir noktasında üstlerine düşen ya da üstlenmek istedikleri üzerine etiketsel gelgitler yaşıyor. BoJack, Diane ve Prenses Carolyn’den daha farklı bir noktada seyrini süren Todd’ın bile derdi toplum içindeki pozisyonunu adlandırmakla alakalı. Tipik bir BoJack sezonu gibi önce karmaşanın içerisine balıklama dalan senarist ekibin kağıt üzerindeki absürt keşmekeşten bin kaplan gücünde, karanlık, sağır edici çöküntüler çıkarması takdire şayan. Bir bütün olarak bir şey ifade etmeyeceğini düşündüğümüz noktada dahi, ki sanıyorum hepimiz bu sezonun her karakteri farklı bir rüzgarla başka bir noktaya savurduğunu ve hep birlikte yer aldıkları sahne sayısının azlığının farkındayız, düğümleri ortaklaşa çözme gayretine girişildi. Bağlanacağı noktadan ne kadar tatmin olacağımızı bilmiyorum. Ama BoJack’in annesiyle hesaplaşması ve yaralarını saracak bir kan bağına ulaşması bana epey iyi geldi. Girdiği tünelin sonunda ışığı bir türlü göremeyen Diane de yüksek sesle dile getiremediklerini haykırdığı için mutluyum. Artık BoJack ve beraberindekileri ne kadar sahiplendiğimi siz hesap edin. Bu televizyon yazılarının büyük bir kısmı sırf sizi de adı konmamış devrimden haber etmek için var. Yalnız ben ekstra zamanınızı çalarak bir kez daha BoJack’in bu anlı şanlı döneme en çok yakışan yapım olduğunu bir kez daha hatırlatmak istiyorum sırf izlemeyen kalmasın diye.