Murder on the Orient Express

Yönetmen: Kenneth Branagh | Oyuncular: Kenneth Branagh, Tom Bateman, Penélope Cruz, Judi Dench, Johnny Depp, Josh Gad, Derek Jacobi, Lesli Odom Jr., Michelle Pfeiffer, Daisy Ridley, Marwan Kenzari, Olivia Colman, Lucy Boynton, Manuel Garcia-Rulfo, Sergei Polunin, Miranda Raison | Senaryo: Michael Green (uyarlama), Agatha Christie (roman) | 114 dakika | Drama, Suç

Öncelikle çok rahat bir itirafta bulunup bugüne kadar Poirot serisinden herhangi bir kitabı okumadığımı ve hatta kimin eli kimin cebindeye varan dedektif öyküleriyle geçmişimin Fox Kids’de Müfettiş Gadget izlemekten öteye geçmediğini söylemem gerek. Dolayısıyla kaytan bıyıklı Poirot beyefendinin en meşhur macerası Murder on the Orient Express’in başına sıfır önbilgi ile geçmiş bir izleyici olarak bu şamataya benden daha katıksız bir tepki verecek birini bulma ihtimalinizin çok az olduğunu düşünüyorum. Gönül ne olacağını kestiremedim bile değil ne olacağını merak ettim demeyi çok isterdi; ama Agatha Christie’nin mirasını koruma altına alarak Kenneth Branagh’ın gösterişli bir katliama soyunduğunu kabul etmek gerek. 2017 model Doğu Ekspresi düzensiz, gürültülü ve tam anlamıyla tatsız. Başrolü kendine teslim eden yönetmenden dönme aktörlere ne zaman dur diyeceğiz bilmiyorum. Çünkü Branagh burada bir adım öteye geçerek yüzden doksanı egodan oluşan Poirot’yu anlatırken sanki kameranın arkasına da o karakteri yerleştirmiş gibi bencil bir pencere açıyor seyircisine. Starlarla doldurduğu trende herkes figüran. Hatta figüranlık mertebesine bir ara kendisini de itiyor ve filmin başrolü kıl kökleri makyaj hileleriyle parlatılmış prostetik bıyığı oluyor. âdeta. Böylesine pek rastlamadık diyemem. Ama kıymetli bir edebiyat eserini alıp, Judi Dench’den Michelle Pfeiffer’a pek çok yıldızı dudak ısırtan bir setin içerisine yerleştirmek ve tüm bu parıltılı görsellik içerisinde bir karakterin ya da olayın değil, bıyığın öne çıkması tarihte bir ilk olabilir. İşi şakaya vurduğum sanılmasın. Murder on the Orient Express gerçekten de teknolojinin ve film tekniklerinin geldiği son noktadan yararlanabiliyor olmasına rağmen çok suni. Bir roman değil de ikinci sınıf bir mizah dergisinden alınmış karikatürler gibi her karakteri. Keşke mizahi bir tonda taptaze bir yorum getirebiliyor olsa materyale. Ama bu konseptin arkasını dolduracak kadar zeki de değil. Demem o ki, hikâyenin gelişme kısmında bir dönüm noktasına evrilen tren enkazı, metafor olmaktan çıkıp filmin kimliğine dönüşmüş. Şimdi sorarım size, bitmeyen esnemelerimin hesabını kim verecek?
Fesat Mukayese: Cluedo > Murder on the Orient Express