Les Misérables (Mini Dizi)

Yaratıcı: Andrew Davies | Oyuncular: Dominic West, David Oyelowo, Lily Collins, Adeel Akhtar, Johnny Flynn, Henry Lloyd-Hughes, David Bradley, Derek Jacobi, Ron Cook, Alan David, Kathryn Hunter, Olivia Colman, Enzo Cilenti, Josh O’Connor, Ellie Bamber, Erin Kellyman, Joseph Quinn, Donald Sumpter | 60 dakika | BBC One

Lise edebiyat derslerinin belli bir kısmını bize Milli Eğitim’in listesindeki kitapları okutarak geçiren ve hatta bununla yetinmeyip takviyelerle kültürsüzleşmeye meyilli haytaları hizaya sokan hocamıza selamlarımı yollamak istiyorum öncelikle. Sefiller onun sayesinde mi geçti elimden yoksa dünya klasiklerine takıldığım aralıkta mı tükettim emin değilim ama 2012 tarihli Tom Hooper müzikali de sağolsun içeriği zihnime en çok kazınmış romanlar arasında yer almakta. Noel döneminde bir BBC projesi olarak çalgısız çengisiz ekrana gelen versiyonunu da izleyip bir kez daha Jean Valjean, Javert, Fantine, Cosette ve nice eski dostla buluştum. Kabul edelim, tek bir mahkumu hayatının en büyük takıntısına dönüştüren polis müfettişi Javert, edebiyat tarihinin motivasyonları en kötü yıllanmış adamlarından biri. Fantine’in çaresizliği de bir noktadan itibaren saflığıyla eşit oranda kabak tadı vermeye başlıyor. O yüzden tekrar tekrar ziyaret ettiğim eseri Victor Hugo’yu sorguya çekme hadsizliğinde bulunmadan tüm soru işaretlerimizle birlikte alıp direkt diziyi değerlendirmeye koyuluyorum… Televizyona yaptığı işlerle tanıdığımız Tom Shankland, orijinaline olabildiğince sadık uyarlamasında bir tiyatro sahnesi gerçekliği yaratmaya özen göstermiş. Setler ve kostümlerde ağırlıkla kullanılan pastel renkler, görüntü yönetmeni Stephan Pehrsson’un paletiyle de birleşince BBC damgalı Les Miz’in nasıl bir estetik ahlak belirlediğini kolayca anlamanıza yardımcı oluyor. Eğer ki üstüne basa basa bunun bir televizyon projesi olduğunu bağıran görselliğe alışırsanız kalanı bildiğimiz yolları arşınlamakta zaten. Öyle ki altı parçaya ayırdıkları öykünün sınırlarını da net bir şekilde çizerek, her epizotta yepyeni bir sayfa açıldığının (gerçi son ikisi tek bir bölüm olarak da ele alınabilir) altı çiziliyor. Ekranın bir köşesinde PBS damgasını arayan gözlerimiz, her biri defalarca canlandırılmış karakterlerine yeni bir yorum getirmeye çalışan oyuncuların çabasıyla doluyor. Aralarından iyi ve bozuk yumurta ayırımı yapma niyetim yok. Ancak Lily Collins’in ağlaklığından çok gençliğine dikkat çektiği Fantine portresi ve yükselen yıldızımız Josh O’Connor beyefendinin Marius’u umursamamızı sağlayan dört başı mamur performansına dikkat çekmekte yarar var. Bu ikili haricinde Javert’i David Oyelowo’ya teslim etmek gibi cesur bir tercihte de bulunan pahalı Sefiller adaptasyonunun en büyük günahı ise hiç kuşkusuz halkı kullanmış burjuva devrimini ufacık da olsa umursamaması. İşin dramatik kısmına saplantısı Tom Hooper’ın yakın çekimlerini sıradan kılacak cinsten. Üstüne üstlük materyale bir takım oyunu muamelesi gösteren bir ekiple çalışıyor olmasına karşın yapıyor bunu. Sanki iki proje ve kadroları yönetmen değiştirmek istiyor gibi. Neyse ne efendim. İçerisinde bir adet Oscar ödüllü (yahu bunu söylemek de ne keyifmiş) Olivia Colman da barındıran Les Misérables’yi es geçersiniz, anlayışla karşılarım. Ben sadece televizyona aç olduğum bir dönemde kadrosunu görüp bir oturuşta tükettim.
MVP: Lily Collins (Fantine)