Cadılar Bayramı Özel: Joker Folie à Deux, Beetlejuice² ve Alien: Romulus

Bugüne kadar Cadılar Bayramı’yla ilgili hiçbir içerik üretmemiş olmama karşın Ekim ayını kapatırken bir kez daha kısa eleştiri formatında üç film daha eritmek geldi içimden. Şans eseri hepsi makyaj & saç tasarımı, görsel efekt ya da kostüm tasarımı dallarında adı geçebilecek, üstelik Hollywood’un fikri tıkanıklığının ürünü gibi duran devam filmleri. Hollywood’un fikirsizliği içerisinde gerçi buna tesadüf mü demeli, yoksa olağan diye geçiştirmeli mi bilemeyeceğim. Hadi başlayalım!

JOKER FOLIE À DEUX: HİÇBİR ŞEYİN HİKÂYESİ

JOKER FOLIE À DEUX | Yönetmen: Todd Phillips | Oyuncular: Joaquin Phoenix, Lady Gaga, Brendan Gleeson, Catherine Keener, Zazie Beetz, Steve Coogan, Harry Lawtey, Leigh Gill, Ken Leung, Jacob Lofland | Senaryo: Scott Silver, Todd Phillips | ABD, Kanada | 138′ | Drama, Müzikal, Suç

Açıkçası, Cannes’daki gösteriminden beri her eleştiriyi okudukça, 2019 tarihli Joker’in devamı olan Folie à Deux’nün kötü bir film olacağına iyice ikna olmuştum. Yine de bu kadar vasıfsız bir şey beklemiyordum. Todd Phillips, ilk Joker filminin gişe başarısına ve kısmen de olsa gördüğü eleştirel desteğe adeta içerlemiş görünüyor. İncel kültürüne yakıt olan ilk filmine duyduğu suçluluk onu, hem kendisini tanrılaştıran oğlanlara hem de kucağına yine büyük meblağlar bırakan stüdyoya bir orta parmak çekmeye yöneltmiş. Fakat Folie à Deux’nün elle tutulur bir fikri, konusu veya önermesi yok. Joaquin Phoenix muhtemelen artık kendini oynuyor, Lady Gaga da egzersiz yapmak üzere oyun alanında ona katılmış. Joker ve Harley Quinn ilişkisinden ayırarak bile konuşmak mümkün bu inanılmaz pahalı boşluğu. Müzikal olmaya cesaret edemeyen yönetmenlik tercihleri, yapay zekâ ürünü gibi duran diyaloglarıyla sanki zorbalık nedir hiç yaşamamış, şımarık bir oğlan çocuğu tarafından çekilmiş ilk filmi gözümüzde kıymetlendirmek amacı. Ya da tarafını belli etmek istiyor Phillips. Bunun için hepimizin vaktini yemesine gerek var mıydı bilemiyorum. Ama Cannes yerine bu yolcuğun direkt vizyonda başlamasını ve o incellerin kendilerini kaybetmelerini izlemek isterdim sanıyorum ki.

BEETLEJUICE BEETLEJUICE: BAŞTAN AŞAĞI BAYAT

BEETLEJUICE BEETLEJUICE | Yönetmen: Tim Burton | Oyuncular: Michael Keaton, Winona Ryder, Catherine O’Hara, Jenna Ortega, Justin Theroux, Willem Dafoe, Monica Bellucci | Senaryo: Alfred Gough, Miles Millar, Seth Grahame-Smith | ABD, Fransa | 105′ | Komedi, Fantastik, Korku

Lisedeyken kısıtlı kaynaklara sahip sinema kulübümüzün dünyanın en iyi yönetmeni kabulü yaptığı bir isimdi Tim Burton. Zamanla büyüdük, gözümüzün setler ve kostümlerle boyandığını fark ettik ama klasiklerinin hakkını vermekten de geri kalmadık. Şimdi Burton, 1988 yapımı Michael Keaton’lı Beetlejuice’u bir devam filmiyle küllerinden doğuruyor ama bu, kendi mirasının kemiklerini sızlatacak cinsten bir iş olmuş. Bütün esprisi kaotikliğinde olan filmini, stüdyo işlerinin klişe çözümlerine mahkûm ederek vasat mı vasat bir para tuzağına dönüştürmüş. Karakterler bıraktığımız yerden fersah fersah uzakta, ama bu değişime bizi ikna edemiyor. Monica Bellucci, Burton’ın zevcesi vasfıyla orada olduğunu hatırlatırcasına yamalı bir kötü karaktere can vermiş. Tüm o nostaljik duygusallık büyük bir klişe denizinde boğulmuş. Huzursuzluk veren Beetlejuice’ı gördüğümüzde bile nefes alıp, bu insanların hepsinin başına dünyadaki bütün tersliklerin gelmesini dilettirdi Burton bana. Şakanın kendisini yapmaktansa şakanın içinde kaldığını seyircisinden gizleyemeyecek kadar budala filmlere gelemiyorum sanırım artık. Kusura bakmayın.

ALIEN ROMULUS: GERİ DÖNÜŞÜM KUTUSUNDAN

ALIEN: ROMULUS | Yönetmen: Fede Álvarez | Oyuncular: Cailee Spaeny, David Jonsson, Archie Renaux, Isabela Merced, Spike Fearn, Aileen Wu | Senaryo: Fede Álvarez, Rodo Sayagues | Birleşik Krallık, ABD, Macaristan, Avustralya, Yeni Zelanda, Kanada | 119′ | Bilimkurgu, Gerilim, Korku

Alien evreninde geçen her filmi, Ridley Scott ve James Cameron’ın yaptığı muhteşem başlangıcın hatırına izlemek, hatta merak etmek boynumuzun borcu. Genelin aksine Prometheus ve hatta bir derece Alien: Covenant’ın biraz yenilenmek isteyen o evrene getirdiği yenilikleri olumlu karşılıyorum. Ancak Don’t Breathe ile rüştünü ispatlayan Fede Álvarez’in yönettiği Alien: Romulus, hikâyedeki önemli boşlukları doldursa da, aynı formüllerle bütçe ve zamanı israf ediyor gibi. Cailee Spaeny ve David Jonsson gibi yeni nesilin heyecan verici yüzlerini buluşturan yapım bizi 1986’daki Aliens’ın setine kadar götürerek bu franchise‘ı ilgiyle takip etmiş dikkatli hayranlarına da epey malzeme veriyor. Yalnız geri dönüşüme girdikçe yıpranan fikirleri, kaderine pek aldırmadığımız karakterlere monte edilmiş. Aksiyona hızlı geçmemesine rağmen sürekli oyalandığı için geminin yeni yolcularına üçüncü boyut kazandırmayan, ilgiyi ayakta tutmakta zorlanan, ağır aksak ilerleyen bir film çıkmış ortaya. Pratik efektleri bile finale sakladığı, büyük şirketler ve işçilerin köleleştirilmesiyle ilgili mesajından daha ilgi çekici. Durumun vahametini siz düşünün.