Yönetmen: Byron Howard & Rich Moore | Seslendirenler: Ginnifer Goodwin, Jason Bateman, Idris Elba, Jenny Slate, Nate Torrence, Bonnie Hunt, Don Lake, Tommy Chong, J.K. Simmons, Octavia Spencer, Alan Tudyk, Shakira, Raymond S. Persi, Maurice LaMarche, Phil Johnston, Fuschia!, John DiMaggio, Della Saba, Kath Soucie, Katie Lowes, Gita Reddy, Jesse Corti, Tom Lister Jrç, Josh Dallas, Leah Latham, Rich Moore, Peter Mansbridge, Byron Howard, Jared Bush, Mark “Rhino” Smith, Josie Trinidad, John Lavelle, Kristen Bell | Senaryo: Jared Bush ve Phil Johnson | 108 dakika | Animasyon, Aksiyon, Macera

| C+ |

Geçen seneki Inside Out çılgınlığımdan sonra ABD’de hem ticari hem de eleştirel başarı elde eden Zootopia’nın da yıl sonu listelerimde zirveye yakın bir yere oturacağına ikna olmuştum. Lâkin Disney ile Pixar animasyonları arasındaki farkı tamamen unutmuşum. Zootopia, öyle ya da böyle kâr eden franchise’lar yaratmayı her daim başarmış Disney’in son numarası. Stüdyonun elinden çıkma animasyonlarda alışık olduğumuz gibi inanılmaz geveze bir senaryo, tek bir A4 kağıdına sığmayacak kadar çok karakter, bolca fikir ve türler arası çiftetelli var. Hayvanların ilkel duygularını bir kenara bırakıp topluca mutlu mesut yaşadığı bir evrende, kalıpları yıkarak küçücük cüssesiyle polis olmayı başaran tavşan ve doğası gereği kendini kalpazanlığa yönelten tilkinin yolları bir davayı çözmek üzere kesişiyor. Çok da dibe gömülmemiş bir yerde alt metin bas bas önyargının ne kadar yanlış, dışlananın hep dinlemeye değer bir hikayesi olduğunu söyleyip duruyor. Yalnız sorun şu ki mesaj verme kaygısını daha ilk dakikadan hissettiren Zootopia vurucu darbeyi yapmak üzere – bir animasyon için oldukça uzun sayılabilecek bir süre – 90 dakika seyircisini beklemeye alıyor. Evet, orijinal karakterler var ve hepsi de üç boyutlu. Hiçbiri baştan savma ya da aşırı karikatürize değil. Olabildiğince bu hayali evren gerçek ve içten bir düzlemin üzerine kurulmaya çalışılmış. Üstelik yeraltı filmlerinin neredeyse hepsine yapılan göndermeler Zootopia’yı sinefiller için de değerli kılıyor. Övülecek bir diğer nokta da her hayvan grubunun toplumun bir kesimiyle özdeşleştirilerek esasında sosyal bir analiz yapılması. Ama bu kadar çok şeyi aynı filme sıkıştırmak doğru bir karar mı, işte beni sürüncemede bırakan kısım bu. Ve Zootopia’nın belli bir yaşa ulaşmamış çocuklar için de doğru bir “Haftasonu etkinliği” olacağından şüpheliyim.