Yönetmen: Ross Partridge | Oyuncular: Ross Partridge, Oona Laurence, Jess Weixler, Tom Bower, Scoot McNairy, Lindsay Pulsipher, Jennifer Lafleur, Joel Murray, Ron Burkhardt | Senaryo: Ross Partridge (uyarlama), Bonnie Nadzam (roman) | 97 dakika | Drama

| C |

2011 tarihli aynı adlı romandan beyazperdeye uyarlanan Lamb, meşhur Lolita hikayesinin eğilip bükülmüş yeni formu. Başrolünde Southpaw ile adını film çevrelerine duyurmuş ama asıl çıkışını Broadway’de yapmış minik yıldız Oona Laurence var. Film onun etrafında döndüğünden tüm yükü tek başına sırtlanmak zorunda kalsa da Laurence’ın üzerine düşenlere kadar Lamb’in sınıfta kaldığı pek çok nokta var. Bir kere her şeyden evvel, orijinal materyal ne yapıyor bilmiyorum ama, Lamb korkak bir film. Aralarındaki inanılmaz yaş farkına rağmen garip bir ilişki geliştiren erkek bireyle küçük kız arasındaki tansiyona bir isim koymakla uğraşmıyor. O tansiyonu kullanıp gidebileceği çocuk istismarı gibi korkunç ve riskli bir çıkmaz varken sırtüstü yatıp tüm işi hayal gücünüzle sizin yapmanızı, soğuk terler döktüren ilişkiye isim koymanızı istiyor. Lamb tembel, yarın sabah işe gidecek ve muhtemelen baş ağrısından şikayetçi bir seks partneri gibi. Üstelik izlediği yetişkin filmlerindeki pozisyonlara da epey meraklı, fakat yapacak enerjisi ve yaratıcılığı yok. İki ana karakteri, bir diğeri aynı zamanda da yönetmenliği üstlenen Ross Partridge beyefendinin ellerinde, alelacele oluşturulup bir DVD mağazasındaki filmlerin kapaklarına bakarak çizilmişcesine yama hissiyatı veriyor. Yönetmenin bir hikaye anlatıcısı olarak yetkin olamaması Lamb’in masumiyetini de gölgede bırakıyor. Hem infazcı, hem de mücrim. Bir ara ana karakter Tommie’nin otoparkta arabaya tıkıştırılmasına rağmen onu umursamayan arkadaşları gibi hissettim. Gittiği yerden dönmesin diye dualar ettiğim bir uzun masalımsı. Pürüzlerini bulanıklaştıran miyop bir seyir sonrası içine girdikçe koyulaşan balçıktan hallice ortalama bir yol filmi olduğuna kanaat getirmek de mümkün tabii.