Oscar Boy 7 yaşında!

Başlığa bakıp gözlerini faltaşı gibi açan bir tek ben değilimdir umarım. 7 yıl, şaka değil. Üniversite yıllarında blogspot’daki minik blogunun dar geldiğini fark edip WordPress semalarına geçmemin ve bu reformu isim değişikliğiyle desteklememin üzerinden tam 7 sene geçmiş. Benimle aynı dönemde start alan sinema mecralarının yerinde yeller estiğini düşünürsek hâlâ yıkılmamış, ayakta kalmış olmamı başarı saymama kızmazsınız umarım. Ama oradan çok kolay gözükse de bu blogun da intihara kalkıştığı, sosyal hayatın kalabalığından nadasa bırakıldığı, acaba bir anda silip gitsek mi diye düşündürdüğü anlar da gelmedi değil. Sevenine hizmet, sevmeyenine inat olsun diye devam ettiğim için şimdi çok mutluyum tabii. Düşünsenize tamamen kendi yaratımınız olan bir şey, hatta “şey” yerine çocuğunuz diyelim, 7 yaşına giriyor. Evde oyunlar oynayıp ortalığı dağıttığı dönem bitti, şimdi okula gidip dirsek çürütecek. Ki biraz da bu benzetmelerin blogun geldiği son hâle uyduğunu düşünüyorum. Öyle büyük bir evrimden geçtik ki birlikte…

İnanın tek bir ticari kazancım olmadı Oscar Boy’dan. Çok yazarlı bloglardan daha fazla mesai yapmamın sebebi tamamen ödül sezonuna olan aşkımla alakalı. Sinema da değil bu. Birbirini takdir eden multi milyonerlerin altın heykelcikler dağıtmasına saplantılıyım. O yüzden de kendini sinefil ve eleştirmen kisvesinin altına sokanlardan biri olmdım hiç. Ki eleştirmen de olamazdım, olmak da istemezdim. Ha ama yedi senelik macerada tek kazancım, artık ona da ne kadar kazanç denirse, basın gösterimleri oldu. E bu kadar sene içerisinde toplamda 10 tanesine gitmediğim düşünülürse onu da kâr hânesine yazmayacağım kusura bakmazsanız. Yani kendinden sponsorlu bir sefa sürüyorum burada.

Şimdi hepinize teker teker teşekkür etmek istiyorum. Kamera Arkası’nın yeni bölümü ne zaman gelecek diye soranına, Oscar Research’ün her sorusuna cevap vermek için can atanına, blogun yeni yazı serilerine destek verenine, Yan Odadan Filmler ve Online Film Festivali’nde şansını deneyenine, Readers’ Choice için bilgisayar başına geçip saatlerce düşünüp öyle oy kullanına, ricamı kırmayıp Gold Diggers’a katılanına, benimle hiçbir kan bağı bulunmamasına rağmen emek var diye orada burada içinden gelerek reklamımı yapana, podcastleri son saniyesine kadar dinleyenine ve hatta Amour senesinde beni sinema cahilliğiyle suçlayanına, “Umur Çağın Taşak” esprisini düşünebilene, tepeden bakıp her yorumda iğneleyici bir cümle yazana, sosyal medyadan beni avlamaya çalışana… Herkese, her şeye, çok çok çok teşekkür ederim. Beni sizler yarattınız gibi egolu bir cümle kurmayacağım. Ama evet, bu yolculukta öyle güzel eşlik ettiniz ki bana “Kendim için yapıyorum.” diyorsam da yüzde yüz doğru olmadı aslında.

Büyüdük be sevgili okuyucu. Aseratlarla, yaxleysiyle, Metin’iyle, Müge’siyle kol kola verip büyüdük. Daha önümüzde nice ödül sezonu, şenlikli törenler olur umarım. Ben 26’yı gördüm. 30’uma kadar dişime sıkarsam tamamdır. Sonra da eş, çocuk derken muhtemelen tarihin tozlu sayfalarına bırakırım Oscar Boy’u. Ama henüz bir yere gitmeye niyetim yok. Beni biraz daha idare edeceksiniz. Hadi bakalım, doğum günümüz kutlu olsun!

https://www.youtube.com/watch?v=EqolSvoWNck