Yönetmen: Charlie Bean, Paul Fisher, Bob Logan | Seslendirenler: Dave Franco, Justin Theroux, Michael Pena, Kumail Nanjiani, Abbi Jacobson, Zach Woods, Fred Armisen, Jackie Chan, Olivia Munn, Randall Park, Retta, Constance Wu, Charlyne Yi, Vanara Taing, Chris Hardwick, Robin Roberts, Michael Strahan, David Burrows, Alex Kauffman, Ali Wong | Senaryo: Bob Logan, Paul Fisher, William Wheeler, Tom Wheeler, Jared Stern, John Whittington, Hilary Winston, Dan Hageman, Kevin Hageman | 101 dakika | Animasyon, Aksiyon, Macera
Zırtapozluğu oyun alanına çeviren, hayal dünyasının minik müteahhiti Lego beyazperdede itimat edilebilir bir güç olabilme yolunda adımlar atmaya devam ediyor. Ticarete ilişkin başarılarının çetelesi ortada. Lakin Batman angaryası ile pekâlâ kalbimizi çalan aşırı kere aşırı etkinliği bu sefer pek tatsız bir konseptin parçası olmuş: Ninjago. Evvelinde televizyona da bir seri olarak konuk olan bu çıkarma daha yüzeysel, kullanılmış storyboard kokusuna sahip, iki filmle gelenekselleşmiş elementlerinden uzak bir maskaralık diye özetlenebilir. Batman evrenine paralel bir şekilde iyiyle kötüyü taraflara bölen Ninjago, alıştığımız klasik süper kahraman anlatılarıyla dalga geçeceğim diye tüm özgeçmişleri klasik baba sorunlarıyla, kimlik bunalımlarlıyla süslemiş. Taşkın Japon film canavarlarına çılgınca bir hayranlık, çiğ Uzak Doğu mizahının senkronsuzluğuna tarifsiz bir bağlılığı var filmin. Ama pek de evrensel sayılamayacak ilham kaynakları tahvil aşamasında absürtleşmiş. Dolayısıyla arka plan gürültüsü düpedüz dolgu maddesi olmuş. Bir adım daha ileriye gidecek olursak… Kayda değer rakamlarla imal edilmiş, stüdyonun işinin ehli profesyonel teknik adamları bir araya getirdiği, yetkin eller tarafından göze hoş gelecek forma sokulmuş bir Lego uyarlaması gibi gelmedi bana Ninjago. Sanki kafayı girintili çıkıntılı bu plastiklerle bozmuş adam-çocuklar sıkıldıkları bir Pazar gününü Legolar ile geçirmiş de, mantık hatalarının mübah sayıldığı oyun saatleri kayda alınmış ve bu kayıttan elleri kolları çıkarılmışcasına uyduruk, baştan savma ve olabildiğince yersiz. İlk filmi iki saatlik bir Japon televizyonu reklam kuşağına benzetmiş izleyiciler arasında yer aldığımı düşünürsek, sadece mikrofona ve ekranın diğer tarafına ağzını sonuna kadar açıp çığlık atan, şiddetli baş ağrısı ve gaseyan yan etkili kopuk patırtıyı olumlanabilir bulmam mümkün değil. Burada iyice çirkinleşip ben zaten Godzilla’yı da sevmem diyerek size açık kapı bırakayım. Hani olur ya, bir ergen ejakülasyonu izlemek istersiniz… Fesat Mukayese: Sharknado > The Lego Ninjago Movie
