Yönetmen: Geremy Jasper | Oyuncular: Danielle Macdonald, Bridget Everett, Siddharth Dhananjay, Mamoudou Athie, Cathy Moriarty, McCaul Lombardi, Patrick Brana | Senaryo: Geremy Jasper | 109 dakika | Drama, Müzik
Dürüst olmak gerekirse, Patti Cake$’in kusursuz bir senaryosu olduğunu, hiçbir eyleminde mantık hatası barındırmadığını, tek bir klişeye dahi mahal vermediğini söylemek düpedüz yalancılık olur. Ama uyuşmazlıklardan birlik doğuran yarı müzikal havasının öyle büyük bir kalbi var ki, seyircisine kapılarını sonuna kadar açıp gerçek hayatı tamamen unutmanıza ve uzlaşmazlıklarınızı dışarıda bırakmanıza yardımcı oluyor. New Jersey’nin mahallelerinden birinde, – neredeyse – alkolik annesi ve hasta nanasıyla birlikte yaşam mücadelesi veren Patti’nin çıkmazlarla dolu evreninde nefes almasına yardımcı olan tek bir şey var, o da müzik. Hip-hop’un apansız yaratım sürecinde kendini bulan, hayata karşı verdiği mücadeleyi ünlü bir rap yıldızı olma hayalinin peşinde koşarak pekiştiren kahramanımızın yoldaşları da en az onun kadar orijinal. Eczacı Jheri ve gizemli anarşist Bob ile karnavalı andıran renkli karakter portföyü sınırları zorluyor. Ve toplumun farklı kesimlerinden insanları alıp bir araya getirmesine rağmen sosyal mesaj verme çabasına bulaşmayan, ne istediğinin farkında, kolay yolu seçmeyip tüm notalara doğru basan bir film Patti Cake$. Tasvirleri hayal gücünden fazlasıyla beslenmesine rağmen aşkın sadece seksten ibaret olmadığı, para kazanmak için katlanılan işlerin her zaman keyif vermediği, tutkuyla bağlanılmış düşlerin uğrunda yollara düşünce bazen kendi kendimize kösteklik ettiğimizi söyleyecek kadar da reel. Kılık değiştirmiş Amerikan rüyasının pasaklı yorumu belki de sırf bu samimi histen ötürü iz bırakabiliyor, biraz göz pınarı aşındırıyor. Dünyaya karşı tarifi mümkünsüz bir direnç gösteren alışılmamış kahramanları teker teker ayrı filmlere konu olabilecekken, tek bir potada eriyip bu yarı acı yarı tatlı kokteyli bir şölene dönüştürüyor. Paryalardan parya beğendiğimiz müzikal anları da cabası. Açılıştaki karaoke ve kapanıştaki canlı performansın arasındaki o gönül bağı, güçlü kontrast haricinde filmi izlediğimden beri dilimden düşürmediğim “PBNJ”, Patti Cake$’in uçarılığından bana miras kalanlar. Zayıf bir anıma denk geldi, o yüzden sevdim bu kusurlu ziyafeti bile diyemiyorum. Geremy Jasper’ın hem yazıp, hem yönettiği ilk uzun metrajlı filminde insanı hangi ruh hâlinde olursa olsun alıp yukarıya taşıyacak bir optimistlik var, tüm çözümsüz dertlerine rağmen. Hele ki bu yapım için Avustralya’dan ihraç edilen genç aktris Danielle Macdonald’ın ekrandan taşan neşesi… Aidiyeti kovaladığımız yaş aralığındaki Patti’yi alarak bu yılın hem en çok kalp kıran, hem de en çok gülümseten karakterine dönüştürmüş. Cömert oyunu rol arkadaşlarıyla kimyası sayesinde de etkisini biraz daha artırıyor. Raging Bull’dan tanıdığımız efsanevi aktris Cathy Moriarty’nin de adını anmadan olmaz. Karakteristik sesiyle hem bu eğlencenin marşına dönüşen “PBNJ”in vazgeçilmez elemanına dönüşüyor, hem de ağırlaşan trajedinin arasında rüzgarını şöyle bir savurup o rahat çizgisine geri döndürüyor Patti Cake$’i. Pek de şikayet etmeden sonlandırmış oldum; ama banal anne kız çatışmasının tuvalet aynası karşısındaki sıradan yansımalarını bile görmezden gelecek kadar kapıldım galiba. Hadi çocuklar, o zaman son bir kez: ♫ PBNJ – P – PBNJ ♫ Fesat Mukayese: Patti Cake$ > Straight Outta Compton
