Yaratıcılar: Robert King, Michelle King, Phil Alden Robinson | Oyuncular: Christine Baranski, Rose Leslie, Cush Jumbo, Delroy Lindo, Sarah Steele, Justin Bartha, Nyambi Nyambi, Michael Boatman, Audra McDonald, Gary Cole, Adam Heller, Tim Matheson, Corey Cott, Zachary Booth, Andrea Martin, Carrie Preston, Margo Martindale, Jane Lynch, Dylan Baker, Alan Alda, Michael Ian Black, Jerry Adler, Becky Ann Baker, Denis O’Hare, Jane Alexander, Mike Colter, Judith Light, Wallace Shawn, Paul Gilfoyle, Bernadette Peters, Heléne Yorke | 50 dakika | CBS All Access
The Good Wife’ın yedi sezonluk anlı şanlı yayın ömrü tamamlanınca dizinin yaratıcıları Robert ve Michelle King’in bıraktığı mirastan yola çıkarak bugüne daha uyan bir anlatı için yeşil ışık yaktı CBS yöneticileri. The Good Fight adındaki, Cook County semalarına her hafta yeni hikâyeler ekleyen yapım, Florrick ailesi gibi ekranlarda seyirci karşısına çıkmıyor ne yazık ki. Ama dizinin sadık hayranları, CBS’in streaming servisi All Access ile Diane, Lucca ve sayılı birkaç karakterin ömrünü devam ettirdiği seriyi ilgiyle takip ediyor hâlâ. Gelelim meselenin bizi ilgilendiren tarafına… İlk sezonunu fazla “farkında” olmakla eleştirdiğim, hem güçlü kadın hem de stereotipleşmeyen siyahi karakterleri çok fazla gözümüze soktuğunu iddia ettiğim The Good Fight’ın sonunda kıvama geldiğini görmüş olmak harika. Bunu destekleyebilecek bir kaynak yok elimde; fakat Kingler’in tekrardan masanın başına geçip öyküye yön verdiğini hisseder gibi oldum ben açıkçası. Ya da en azından tutturmak istedikleri tonda çok başarılı olmadıklarını fark edip, The Good Wife’ta benimsedikleri rutine geri dönmeye karar vermişlerdir belki de. Yine de belli başlı sorunlar yok değil. Audra McDonald gibi bir duayeni figüran olarak kullanmalarına itiraz etmesem de Broadway çıkışlı aktrisin büyük oynamaya merakını çok başıboş bırakmışlar mesela. McDonald ekranda belirdiği anda tüm tempo değişiyor. Christine Baranski’nin ellerindeki asıl hazine olduğunu ve Rose Leslie’nin (Maia) başını çektiği Rindell ailesinden pek ekmek çıkmayacağını fark etmeleri de mutluluk verici. Diane’in bu habitattaki dengi bu sezon sayesinde Lucca Quinn oldu dikkat ettiyseniz. Artık bu takvimsel bir tercih mi, yoksa CBS yöneticileri ile bir araya gelen Kingler’in seyirciden aldığı reaksiyonlara göre ellerindeki hamuru yoğurmalarıyla alakalı bir durum mu bilinmez; fakat mayalanmaya ihtiyaç duyan diziye ikinci sezon itibariyle alınmış kararlar epey katkı sağladı, orası kesin. Bunun haricinde kadın hareketini harfi harfine alıp bir yerlere monte etmektense Trump Amerikası’nın çiğliğine, vahşiliğine ve tüm olmamışlığına adapte olmalarını görmek de çok ferahlatıcı bir perspektif bana sorarsanız. Artık Amerika bazlı tüm sanat ürünlerinde irili ufaklı imalar izlediğimiz için sonunda birilerinin çıkıp yeter, artık direkt parmağımızla gösterip ağzımıza geleni söyleyeceğiz demesine ihtiyacımız varmış gibi hissettim. Bundan sonraki yol haritalarında da zamanı daha geniş bir çerçeveden bakarak yakalamalarını ümit ediyorum. O ayaklanmış, bu kalkınmış, şu gelişmişden ziyade bu insanlar kime ve neden sinirli kısmına odaklandıkları müddetçe Lockhart & Gardner’dan geldiğimiz nokta ilgimizi çekmeye devam edecek. MVP: Christine Baranski
