Yaratıcılar: Sharon Horgan, Rob Delaney | Oyuncular: Sharon Horgan, Rob Delaney, Ashley Jensen, Mark Bonnar, Daniel Lapaine, Jonathan Forbes, Frances Tomelty, Sarah Niles, Douglas Hodge, Eileen Walsh, Amanda Hale, Tobias Menzies, Lauren Socha, Serena Evans, Kai Alexander, Emily Lloud-Saini, Michaela Watkins, Nat Faxon, Julia Hesmondalgh, Chris Noth | 25 dakika | Channel 4 & Prime
Televizyonun gizli hazinelerinden Catastrophe’de Sharon Horgan ile Rob Delaney, okyanusun iki uzak kıyısından biriktirdikleri öyküler ve tabii coğrafyalarının ürünü mizah anlayışlarıyla hem senaryoyu yazıyor, hem diziyi yürütüyor, hem de başrolleri üstleniyor. Dördüncü serisini tamamlayan maceramızda belli bir yaştan sonra edinilmiş zoraki sadakat duygusunun, ebeveyn olmaktan sebep sabır sınayan ikiyüzlülüğün ve bilumum imza ile onanmış heteroseksüel ilişkilerin irdelemesi yapılmakta. Tabii alayı bol, esprili bir dille. Altı bölümde çat diye biten Britanya dizisi geleneklerine uygun olarak yine meselesini sakız gibi uzamadan tamamlayan Catastrophe, dizide Delaney’nin annesini de canlandırmış Carrie Fisher’ın ölümünü bir ilham kaynağı olarak kullandı bu yıl. Öncesinde yarıda bıraktığımız, bağımlılıkla baş eden çift safsatasını tamamlayıp direkt, aile büyüklerinden birinin kaybedilmesi durumunda yine su yüzüne çıkan bencilliklerimiz üzerine komedi görünümlü edebiyata girişmişler. Yaz tatili için gittikleri Amerika’da Rob’un annesinin vefatıyla orada bulunma sebepleri renk değiştirince yeni bir sınavdan daha geçiyor çiftimiz. Sezonun altıda birini kaplıyor olsa da, bugüne kadar yaptıkları en iyi bölüm olması ve tabii finale sakladıkları ruh hâlinin tüm seriye yansıması sebebiyle dönüm noktalı, doruktan geçmeli bir hadise mevcut. Savunmasızlaştığımız anda en yakınımızdakini sansürsüz zedeleme üzerine kurdukları her atışmada olduğu gibi, son numaralarında da o acımasızlık baki. Horgan ve Delaney, komedi türünde ürün veriyor olmalarına rağmen hayatın ciddiye alınmaması gereken kısmının yanına insan böğrüne taş oturtan realiteyi kondurmayı hiç ihmal etmedi. Bu sefer de bir istisnaya girişmemişler. Çiğ ve dolambaçsız harplerinde, tecrübe etmiş olun ya da olmayın, tanıdık bir hissiyat mevcut. Üstelik bununla da yetinmeyip, belki final sezonu olmasa ilerideki seyir zevkimize epey tesir edecek kararlar almışlar. Catastrophe’yi kendini yenilemekten asla çekinmediği için takdir etmelerim hiçbir zaman boşa değildi, yine boşa gitmedi yani. Bunların haricinde odak noktasına yeni karakterler eklemektense kendi düdüklerini çalmaları ve artık ilişkileri dişe gelir bir kıvama gelmiş Rob ile Sharon’ı anlamamız için tüm mal varlığını seyircinin önlerine bırakmalarına da artı puan. Biraz şımarıkça bir istek olacak ama bu formülün eşcinsel bir ilişki için kullanıldığı iyi yazılmış bir dizi izlemeyi de çok isterdim açıkçası hazır Catastrophe de bitmişken. Aynı mecburiyetin ve kendini hep daha iyilerine layık görmelerin bitmek tükenmek bilmediği bir habitatta daha da etkili silleler atılabilirmiş gibi hissediyorum, ama benimkisi hayalden ibaret tabii. Biz Catastrophe’yi hak ettiği değeri vererek hatırlayalım, o bana yeter. Fesat Mukayese: Sharon Horgan (Sharon Morris)
